Andrzej Z. (rocznik 1960, właściwie: Andrzej B. – obecne nazwisko przyjął po żonie) pochodzi ze Stargardu Szczecińskiego. Z zawodu fryzjer.
Po raz pierwszy został skazany pod koniec lat 70. jako nastolatek. Był to wyrok 1,5 roku więzienia i wysoka grzywna. Karę odbywał m.in. w zakładzie karnym w podwłocławskim Mielęcinie. Po odsiedzeniu wyroku oraz grzywny, na spłacenie której nie było stać jego rodziców, wyszedł na wolność. Po 58 dniach ponownie zostaje zatrzymany, skazany na 4 lata pozbawienia wolności i umieszczony w jednym z najcięższych zakładów karnych w Polsce - w Czarnem. Wychodzi na warunkowe zwolnienie i ponownie jest na wolności tylko 2 miesiące. Kolejny wyrok i kolejna odsiadka. Na Boże Narodzenie w 1989 roku wyszedł na jedną z przepustek i do więzienia nie wrócił. Ukrywał się. Jednocześnie rozpoczął starania o ułaskawienie. Udało się. 18 października 1993 roku prezydent RP Lech Wałęsa podpisał dokument, którego publiczne ujawnienie w lutym 2001 roku wywołało medialną burzę i wszczęcie śledztwa.

Na początku lat 90. SŁOWIK (według ustaleń policji) zajmował się m.in. haraczami i okradał przemytników spirytusu. Ułaskawiony SŁOWIK inwestował również ogromne sumy w legalny biznes; jednym z takich interesów był jeden z warszawskich pubów. Jednocześnie piął się po szczeblach gangsterskiej kariery i znalazł się w tak zwanym „zarządzie” grupy pruszkowskiej. Latem 1996 roku pod blokiem, w którym mieszkał, eksplodowała bomba domowej roboty.

Rok później SŁOWIKA oskarżono o wymuszanie haraczu w wysokości tysiąca dolarów miesięcznie od właściciela jednej z restauracji na Żoliborzu. Sąd uznał jednak, że właściciel dawał SŁOWIKOWI pieniądze dobrowolnie. Kolejne śledztwo w sprawie SŁOWIKA zakończyło się poważniejszym oskarżeniem (chodziło o wymuszenie rozbójnicze) i jego zatrzymaniem. Jednak Andrzej Z. większość czasu spędził w szpitalu aresztu śledczego. W roku 1999 odzyskał wolność, przedstawiając sądowi zaświadczenie lekarskie, w którym znalazło się stwierdzenie, iż dalszy pobyt Andrzeja Z. w areszcie grozi trwałym kalectwem. Kiedy rok później – latem 2000 roku – zaczęto wyłapywać członków gangu pruszkowskiego, SŁOWIK ponownie zaczął się ukrywać. Kiedy policja wytropiła i zatrzymała m.in.: Leszka D. ps. WAŃKA, Janusza P. ps. PARASOL oraz Zygmunta R. ps. BOLO, rozpoczęto zakrojone na szeroką skalę poszukiwania SŁOWIKA.

W sierpniu 2001 roku ponownie zaczęło być głośno o SŁOWIKU w kraju. Powodem rozgłosu nie było jednak jego zatrzymanie. Sensacją okazało się wydanie przez obrońcę SŁOWIKA autobiograficznej książki gangstera „Skarżyłem się grobowi” (jej tytuł jest cytatem z krótkiego wiersza Juliusza Słowackiego). SŁOWIK podważał w niej m.in. wiarygodność zeznań MASY, obciążając go kilkoma poważnymi przestępstwami. W tym samym miesiącu, w programie POD NAPIĘCIEM, emitowanym na antenie TVN, widzowie mogli usłyszeć rozmowę telefoniczną reportera ze SŁOWIKIEM, który twierdził, że ukrywa się niedaleko Warszawy. Był to jednak blef. Na tropie Andrzeja Z. była już od dłuższego czasu specjalna policyjna grupa o kryptonimie ENIGMA. Okazało się, że SŁOWIK ukrywa się w Hiszpanii. 23 października 2001 roku o godzinie 7 nad ranem do willi w Casa Gaudia pod Walencją wkroczyli antyterroryści. Oprócz SŁOWIKA został wówczas zatrzymany Zbigniew Ś. ps. PYZA – bliski współpracownik Janusza T. ps. KRAKOWIAK.

W pierwszym tygodniu lutego 2003 roku hiszpański rząd wyraził zgodę na ekstradycję SŁOWIKA do ojczyzny. W czwartek 20 lutego specjalny samolot ze SŁOWIKIEM na pokładzie ląduje na stołecznym lotnisku Okęcie. Ponad rok później (26 kwietnia 2004 roku) warszawski Sąd Okręgowy skazał SŁOWIKA na karę 6 lat pozbawienia wolności. Proces się jednak nie odbył, ponieważ SŁOWIK oraz dwaj inni oskarżeni (Jerzy W. ps. ŻABA oraz Robert B. ps. BEDZIO) złożyli przez swoich obrońców wnioski o dobrowolne poddanie się karze. Sąd przychylił się do ich prośby, ale SŁOWIKA czekają następne procesy, w których jest jednym z oskarżonych.